Dolfijnen, locals en geweldige ervaringen!

Eindelijk een computer om een nieuw reisverslag op te typen! In de public library van Auckland. Ik heb een half uur gewacht op mijn computer en het heeft het meest vieze toetsenbord waar ik in mijn hele leven op getypt heb. Wat ben ik blij met mijn desinfectiespul!

Mijn dagen in Paihia zijn echt geweldig geweest! Dinsdag ben ik op mijn 'dolphin experience' gegaan. Op een bootje gingen we op zoek naar dolfijnen. Je hebt 50% kans dat je ook daadwerkelijk kunt zwemmen met ze, aangezien er veel regeltjes aan verbonden zijn. Vooral als ze baby's hebben mag je het water absoluut niet in. De vraag kwam van een medepasagier om een wetsuit te kunnen dragen. De leiding raadde dit ten zeerste af, omdat het ten eerste zwaarder is om mee te zwemmen en ten tweede omdat de dolfijn dan alleen je armen ziet. Door de sonar kunnen zij namelijk al je organen zien, zelfs tumoren. Om alleen armen en voeten te kunnen zien, kan voor de dolfijn erg verwarrend zijn.

Op een begeven moment kwamen we een dolfijn vrouwtje tegen. Snel deden we onze brillen en snorkels op en daar gingen we. Ze liet ons alle kanten op zwemmen en veel hadden niet de kans haar van dichtbij te zien. Dat koude kikkerlandje heeft mij in ieder geval geleerd snel te zwemmen, want ik kwam zo dichtbij dat ik haar recht kon aankijken. Ze zwom recht op me af en draaide daarna snel naar rechts. Wat een pracht dier! Zo groot, zo snel, het is niet te beschrijven. Daarna mochten we nog een tweede keer het water in en weer had ik de kans haar van dichtbij te bekijken. Zo recht onder me door. Later hebben we nog andere dolfijnen kunnen zien met een aantal jongen bij zich. Het was een geweldige ervaring! Eenmaal terug op de boot vertelde Annebelle (leiding) dat er ook een baby haai met ons mee had gezwommen... Hij was maar een meter zei ze. Maakt hier allemaal niets uit ;)!

Eenmaal terug op de kade zag ik Sophie en Steef. Met Sophie heb ik gestudeerd in Tilburg en we waren toevallig beide in Paihia die dag. De wereld is klein! Na heerlijk uit eten te zijn geweest, ging ik terug naar mijn hostel. Samen met Bryienna en Sam deed ik mee aan de pubquiz. De eerste prijs was 100 dollar aan gratis drank. Tijdens de quiz kwamen we in contact met een paar locals (mensen wonend in Paihia en Russell). Ik merkte al dat zij ontzettend goed waren in dit spelletje en ze wonnen de quiz. Ze namen mij mee op de ''winnaarstour'' en het werd een mooi feestje! Lee en Mel nodigden mij uit de volgende dag mee te gaan voor 'the real kiwi experience'. Eerst twijfelde ik maar ik ben toch mee gegaan, en wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb!

We zijn de dag begonnen bij Haruru Falls en zijn wezen jetskien en wakeboarden (dat laatste heb ik niet gedaan aangezien mijn inmiddels welbekende onhandigheid). Daarna hebben we andere backpackers opgepikt en zijn we naar de plaatselijke hot/mud-pools gegaan. Het is vergelijkbaar met de spa in Rotorua alleen dan 3 dollar entree en een stuk ouder, maar de ervaring is praktisch hetzelfde. In het warme (lees gloeiend hete) water voelde ik me erg relaxt. In het begin had ik erg veel moeite al deze onbekende mensen te vertrouwen. Waarom doen ze zo aardig? Wat willen ze van me? Maar ze willen helemaal niets.. ze willen je een ervaring geven die je niet vergeet. Zelf hebben Mel en Lee de halve wereld rond gereisd en zij doen dit graag terug voor andere backpackers. Ze hebben me zelfs cadeautjes gegeven. Van Mel heb ik een ring gekregen van een schelp, gevormd door de zee. Lee heeft me een overblijfsel van een oester gegeven, waar aan de binnenkant de prachtigste kleuren zich bevinden. Ik snap nog steeds niet waarom deze mensen zo ontzettend aardig zijn, maar het heeft mij de meest geweldige start van mijn backpackersavontuur gegeven.

Gisteren heb ik de bus gepakt naar Auckland. De grootste stad van Nieuw Zeeland. Na mijn avondeten liep ik hier terug naar mijn hostel, waar ik een jongen in het voorbijgaan naar mij zag kijken. Zeg vijftien seconden later stond hij opeens voor mijn neus, mij allemaal vragen te stellen. Of hij me alsjeblieft mocht uitnodigen, ik heb hem snel afgewimpeld en ben naar bed gegaan. Wat de kiwi's hier met mij hebben, blijft mij onduidelijk. Ik liep daar in wandelschoenen, een lange broek, dichte jas, geen make-up en wallen tot onder mijn neusgaten en ze doen alsof ik Doutzen Kroes ben (haha mocht ik willen!).

Ik houd jullie op de hoogte.
Dikke kus,
Ciel