Afscheid nemen zorgt voor problemen

Gisternacht ben ik om 12 uur aangekomen in mijn hostel. Na 13 uur reizen vanaf Cambridge. In Cambridge heb ik afscheid moeten nemen van Sofie. De laatste dagen hebben we goed gevuld! Vrijdag zijn we naar de Wairere Falls gelopen. Anderhalf uur steil omhoog en omlaag, maar een prachtig uitzicht vanaf de hoogste waterval van het Noordereiland. Zaterdag zijn we naar de race wezen kijken op tv in het Clubhouse. Het paard van Sofie haar stal, Mongolian Khan won! In de avond ontmoeten we een aantal vrienden en gaan we op stap in Cambridge. Ik heb echt een super tijd gehad en ik vond het geweldig om een kijkje te kunnen nemen in haar leven hier in Nieuw Zeeland. Ik mis haar nu al!

Om 11:40 zou mijn bus vertrekken naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Na een uur wachten was er nog steeds geen bus. In het informatie centrum belde ze de busmaatschappij, die vertelde dat de bus in totaal 2 uur vertraging zou hebben. Dat werd uiteindelijk 3 uur. De bus was bloedheet en erg wiebelig, waar ik dus goed ziek van werd. Na een reispilletje genomen te hebben, heb ik twee uur in coma gelegen, met mijn hoofd schijnbaar hangend in het gangpad, wat mij verteld werd door een aantal andere mensen. Hoe charmant!

In Taupo moest ik weer een uur wachten op mijn bus. Al deze commotie was veroorzaakt omdat er op 1 dag, drie bussen kapot zijn gegaan en de busmaatschappij geen chauffeurs kon vinden. Uiteindelijk hadden we een bus (en chauffeur) die ons naar Wellington bracht. Even vergeten dat dit een 7 uur durende rit was... De buschauffeur was gelukkig zo aardig mij naar het hostel te brengen, anders had ik nog een half uur tot een uur kunnen lopen en vergeet de tas op mijn rug dan even niet.

Na een kort nachtje, omdat een roommate het heel normaal vindt 10 keer te snoozen om half 7, sta ik op om Wellington te verkennen. Eerst bezoek ik het Te Papa museum, gratis te bezoeken, gigantisch groot en een prachtige collectie! Vol met natuur, fossielen, geschiedenis van Nieuw Zeeland en aardrijkskundige weetjes. Na een wandeling door de stad, pak ik het kabelwagentje (treintje) naar boven. Hier heel beroemd, voor mij al iets wat ik mijn hele leven ken door de vakanties in Zwitserland. Mijn familie weet wel waar ik het over heb ;).

Morgen heb ik de ferry naar het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Waar ik aankom in Picton en dan direct de bus heb naar Nelson.

Alles is dus nog steeds goed hier! Ik houd jullie op de hoogte!
Xxx