Javaans wolkendek
Door: Cecile de Ruijter
Blijf op de hoogte en volg Cecile
19 November 2016 | Indonesië, Ngadisari
Eén week in Java is bijna teveel om in een blog te kunnen verwerken. Wat is Indonesië weer compleet anders, dan voorgaande Aziatische landen. Sofie en ik vallen van de ene verbazing in de andere. "Wat is dit nu weer?", is onze meest gebruikte zin van de week. De Indonesiërs zijn ontzettend vriendelijk en dit zorgt vaak voor grappige conversaties. Sommige dagen komen wij geen enkele toerist tegen en wil iedereen met ons op de foto. 'Stiekem' maken de Indonesiërs deze ook gewoon zonder het eerst te vragen. Afgelopen week hebben wij Bogor, Bandung, Yogjakarta en Mount Bromo bezocht.
In Jakarta overnachten wij in een airport hotel. De stad schijnt ontzettend vies en druk te zijn, ook zijn er weinig bezienswaardigheden. We kiezen ervoor Jakarta over te slaan en naar Bogor te reizen. Eenmaal gearriveerd wacht de stromende regen ons op. Deze is ook niet van plan nog op te houden. In de ochtend bezoeken wij 'the botanic gardens' en gaan daarna richting Bandung. Het half uurtje voordat wij met de lokale bus vertrekken, lopen er wel tientallen mensen door de bus. Nee, dit zijn geen passagiers, maar verkopers. Kranten, sigaretten (per stuk verkocht), snoep en gefrituurd eten, alles is te koop. Zelfs bedelaars en artiesten lopen door de bus. Alles en iedereen verdwijnt via de rookruimte, die zich bevindt in het achterste stuk van de bus. Terwijl Sofie en ik proberen iedereen zo goed als kan te negeren en ik ieder moment geiten en kippen in de bus verwacht, barst er een heuze jamsessie los om ons heen. De bus is gevuld met muziek door drie mannen met zang, gitaar en drums. Ik geef ze na, dat klonk serieus goed.
Op de minuut na, halen Sofie en ik de trein van Bandung naar Yogjakarta. De taxibusjes fungeren hier als lokale bus, alleen heeft de taxi (c.q. bus)chauffeur weinig interesse om ons direct richting station te brengen. Na een half uur rondjes rijden, worden wij in een ander busje gezet. Deze brengt ons rechtstreeks naar de trein en met nog vijf minuten op de klok, kopen wij een kaartje. Ons succes wordt gevierd met een triomfantelijke high-five.
In Yogjakarta ontdekken wij naast het paleis van de Sultan, vele kleine straatjes met heerlijk eten en als top punt: Borobudur. Om 3:15 A.M. gaat de wekker en maken wij ons klaar voor de zonsopkomst. Indonesië is hedendaags een grotendeels Islamtisch land, maar toen de Indiërs hier arriveerden, introduceerden zij het Boeddhistische geloof. De Boeddhistische tempel bestaat uit zeven verdiepingen. Vanaf de zevende verdieping bekijken wij de zonsopkomst. Ondanks de dichte mist, piept de zon er doorheen. Het is werkelijk waar prachtig en een mystiek uitzicht. Geweldig om de dag op deze plek te mogen beginnen!
De reis naar Mount Bromo is lang. Welgeteld 12,5 uur in een hobbelig busje. Na een paar uurtjes slaap, staan wij om 3 uur in de ochtend weer op. Met de jeep haasten wij ons over bergweggetjes, richting het uitzichtpunt. De zon piept langzaam boven de bergen uit. Het verlicht het wolkendek, dat zich als een deken over de vallei uitspreidt. De ene vulkaan spuugt af en toe een wolkje stoom, terwijl de Bromo een continu stroom aanvoert. Als de zon onze gezichten heeft verwarmd, reizen wij verder naar de voet van de Bromo. Door de mist verschijnen er honderden pony's, paarden en ruiters. Deze lopen met ons mee naar de voet van de Bromo. Eenmaal boven aan de steile trap, genieten Sofie en ik van het uitgestrekte maanlandschap. De krater van de Bromo pruttelt en spurt achter ons. Voor ons speelt het dagelijks leven zich af. De paarden hinniken en galopperen op en aan. Wederom wauw! Dit is één van de mooiste ochtenden uit mijn leven!
Morgen reizen wij verder naar Denpasar, Bali. Op 29 november vlieg ik terug naar mijn geliefde Australië. Dit voelt serieus als mijn tweede thuis en ik kan niet wachten om in Melbourne te arriveren. Daar wacht mijn goede vriend Keir mij op. Wat een vooruitzichten!
Veel liefs,
Cecile
In Jakarta overnachten wij in een airport hotel. De stad schijnt ontzettend vies en druk te zijn, ook zijn er weinig bezienswaardigheden. We kiezen ervoor Jakarta over te slaan en naar Bogor te reizen. Eenmaal gearriveerd wacht de stromende regen ons op. Deze is ook niet van plan nog op te houden. In de ochtend bezoeken wij 'the botanic gardens' en gaan daarna richting Bandung. Het half uurtje voordat wij met de lokale bus vertrekken, lopen er wel tientallen mensen door de bus. Nee, dit zijn geen passagiers, maar verkopers. Kranten, sigaretten (per stuk verkocht), snoep en gefrituurd eten, alles is te koop. Zelfs bedelaars en artiesten lopen door de bus. Alles en iedereen verdwijnt via de rookruimte, die zich bevindt in het achterste stuk van de bus. Terwijl Sofie en ik proberen iedereen zo goed als kan te negeren en ik ieder moment geiten en kippen in de bus verwacht, barst er een heuze jamsessie los om ons heen. De bus is gevuld met muziek door drie mannen met zang, gitaar en drums. Ik geef ze na, dat klonk serieus goed.
Op de minuut na, halen Sofie en ik de trein van Bandung naar Yogjakarta. De taxibusjes fungeren hier als lokale bus, alleen heeft de taxi (c.q. bus)chauffeur weinig interesse om ons direct richting station te brengen. Na een half uur rondjes rijden, worden wij in een ander busje gezet. Deze brengt ons rechtstreeks naar de trein en met nog vijf minuten op de klok, kopen wij een kaartje. Ons succes wordt gevierd met een triomfantelijke high-five.
In Yogjakarta ontdekken wij naast het paleis van de Sultan, vele kleine straatjes met heerlijk eten en als top punt: Borobudur. Om 3:15 A.M. gaat de wekker en maken wij ons klaar voor de zonsopkomst. Indonesië is hedendaags een grotendeels Islamtisch land, maar toen de Indiërs hier arriveerden, introduceerden zij het Boeddhistische geloof. De Boeddhistische tempel bestaat uit zeven verdiepingen. Vanaf de zevende verdieping bekijken wij de zonsopkomst. Ondanks de dichte mist, piept de zon er doorheen. Het is werkelijk waar prachtig en een mystiek uitzicht. Geweldig om de dag op deze plek te mogen beginnen!
De reis naar Mount Bromo is lang. Welgeteld 12,5 uur in een hobbelig busje. Na een paar uurtjes slaap, staan wij om 3 uur in de ochtend weer op. Met de jeep haasten wij ons over bergweggetjes, richting het uitzichtpunt. De zon piept langzaam boven de bergen uit. Het verlicht het wolkendek, dat zich als een deken over de vallei uitspreidt. De ene vulkaan spuugt af en toe een wolkje stoom, terwijl de Bromo een continu stroom aanvoert. Als de zon onze gezichten heeft verwarmd, reizen wij verder naar de voet van de Bromo. Door de mist verschijnen er honderden pony's, paarden en ruiters. Deze lopen met ons mee naar de voet van de Bromo. Eenmaal boven aan de steile trap, genieten Sofie en ik van het uitgestrekte maanlandschap. De krater van de Bromo pruttelt en spurt achter ons. Voor ons speelt het dagelijks leven zich af. De paarden hinniken en galopperen op en aan. Wederom wauw! Dit is één van de mooiste ochtenden uit mijn leven!
Morgen reizen wij verder naar Denpasar, Bali. Op 29 november vlieg ik terug naar mijn geliefde Australië. Dit voelt serieus als mijn tweede thuis en ik kan niet wachten om in Melbourne te arriveren. Daar wacht mijn goede vriend Keir mij op. Wat een vooruitzichten!
Veel liefs,
Cecile
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
