Afscheid nemen bestaat niet

Nog geen jaar thuis en over een aantal dagen vertrek ik op de volgende wereldreis. Van dit soort kansen droomt iedereen toch? Ik tenminste wel en als ik het mij goed herinner, begon dat dromen al op de dag dat ik thuis ben gekomen van Australië.

Aanstaande zaterdag vlieg ik om 15:25 uur van Düsseldorf naar Bangkok, Thailand. Waar ik de vorige keer eenzaam en alleen afscheid nam van mijn familie en mij een weg wurmden door de douane, heb ik ditmaal Sofie aan mijn zijde. Mijn allerbeste vriendinnetje die twee jaar in Nieuw Zeeland heeft gewoond, is inmiddels alweer een half jaartje thuis in Nederland. Samen hebben wij besloten het avontuur aan te gaan en (voor het eerst) een bezoek te brengen aan Azië. Onze reis start in de hoofdstad van Thailand, Bangkok. Waarna wij hoogst waarschijnlijk eerst naar het noorden van het land reizen en daarna het zuiden. Het idee is om na Thailand naar Vietnam te gaan, vervolgens een gedeelte Maleisië of Indonesië en uiteindelijk terug te keren naar Nieuw Zeeland & Australië.

Met nog maar een aantal dagen thuis in het verschiet, begint het nu wel echt tot mij door te dringen. Afscheid nemen is iets waar ik iedere dag mee geconfronteerd word. Wat ga ik iedereen ontzettend missen. Mijn hart ziet uit naar nieuwe ervaringen, culturen en het ontmoeten van mensen. Al de ingrediënten die mijn kijk op de wereld wederom enorm gaan veranderen.

Ik ga proberen weer een blog bij te houden, waarin ik onze ervaringen kan delen. Voor nu: La kon. Wat 'tot ziens' betekend in de Thaise taal.

La kon,
Cecile